We zijn vrijdagmiddag terug gekomen van Kiango. Het was er erg primitief. Geen elektriciteit of stromend water. Ook is het daar niet handig om na 7en, als het donker wordt, naar de WC (gat) te gaan omdat er dan ontelbaar veel kakkerlakken zitten! We zijn op donderdag naar de dammen gegaan samen met de dammenbouwers. We moesten daar wel een dik uur voor lopen (heen). Om een uur of 11 waren we klaar met bemonsteren van het water bij de 2 dammen en de dam in aanbouw. De rest van de dag hebben we de dammenbouwers en de community geholpen met het bouwen van de dam. We hebben de hele dag zakken zand doorgegeven aangezien ze hier geen graafmachines hebben. Dat was best zwaar maar wel erg leuk. Ik heb die dag ook een Keniaanse naam gekregen, namelijk Mutanu. Dat betekend dat ik altijd vrolijk ben. De dag erna zijn we samen met de dammenbouwers weer terug gegaan naar Kitui met de Matatu. Behalve Adriaan en Jelle, die kwamen een dag later omdat ze nog een dag bij de dam wilden werken. De matatu was ook een hele belevenis. Er was plaats voor ongeveer 50 mensen en er zaten ongeveer 2 keer zoveel mensen in, inclusief een kip en op het dak een geit, een bankstel en nog wat spullen. Ook was het in de matatu heel erg hobbelig en zat iedereen helemaal tegen elkaar aangeplakt zodat je bijna niet meer kon bewegen. Toen we terug kwamen en wel toe waren aan een lekkere douche in plaats van een wasteiltje, bleek dat ook thuis geen stromend water meer was. En dat water komt nu nog steeds niet uit de kraan. Wel jammer, maar niet erg vervelend. Achter ons huis zit een grondwaterput waar we nu ons water uit halen elke dag.